നമുക്കൊരാളെ സ്നേഹിക്കാൻ കഴിഞ്ഞേക്കാം പക്ഷെ ആത്മാർത്ഥമായി സ്നേഹിക്കപ്പെടുക എന്നതു ഏറ്റവുംഭാഗ്യവുമുള്ളവർക്കെ ലഭിക്കൂ ..പാതിയിൽ നഷ്ടപെട്ട സ്വപ്നം വീണ്ടും കിട്ടിയെന്നു തോന്നിപ്പിച്ച് ഒരു കൊച്ചുകുട്ടീടെ നിഷ്കളങ്കതയോടെ ഞാനയാളെ ചേർത്തു വെച്ചു . എനിക്കെപ്പോഴും അയാളോട് മിണ്ടിപ്പറയാൻ തോന്നുമായിരുന്നു ..മിണ്ടിപ്പറയുമ്പോൾ ശബ്ദവും ശബ്ദവും ചേർന്ന് ഒന്നാകുമ്പോൾ ഞാനൊറ്റ നോറ്റക്കല്ലെതോന്നുമായിരുന്നു . പങ്കുവെയ്ക്കാത്ത  സങ്കടങ്ങൾ അത്രയ്ക്ക് ഉള്ളിലുള്ളത് കേൾക്കുവാനൊരാൾ ... പക്ഷേ, അയാൾക്കു അതിനൊന്നും സമയം ഉണ്ടാകാറില്ല . ശബ്ദവും ശബ്ദവും തമ്മിൽ പലപ്പോഴും ഇടറിപ്പിരിയുകയാണ് പതിവ് . അക്ഷമയും വേവലാതിയും ഞാൻ പറയുമ്പോൾ അവനത് കുറ്റപ്പെടുത്തലുകൾ മാത്രമായി തോന്നും .പതിയെ പതിയെ വിളികൾ കുറയുമ്പോൾ തിരക്കാണെന്നു ഞാനും ഉൾക്കൊള്ളും... സ്വരങ്ങൾ പിണങ്ങിപ്പിണങ്ങി പതിയെപ്പതിയെ ഞാനൊരു മൗനിയാകും.... ഓരോ നിമിഷവും കാണണമെന്നു കൂടെവേണമെന്നും കൊതിക്കും... പക്ഷേ, അവനതു കേട്ടെന്നു നടിക്കില്ല....അയാൾക്കു അയാളുടേതായൊരു ലോകമുണ്ടെന്നതു ഞാൻ മറക്കും .എന്റെ യെന്റെതെന്നു കരുതി ചേർത്തുവെക്കുമ്പോഴൊക്കെയും ,ബ്രാല് പോലെ അയാൾ വഴുതി മാറും . പറഞ്ഞുമടുക്കുമ്പോൾ സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ശ്രമിക്കും കൈപൊള്ളിയാൽ, വിരൽ മുറിഞ്ഞാൽ, തല വേദനിച്ചാൽ ഞാൻ ഓടി വന്ന് പറയും, നിന്റെ മുറിവ് ഉണങ്ങിയോ, തലവേദന മാറിയോയെന്നു തിരക്കാതാകുമ്പോൾ ഉള്ളിലെ മുറിവിന്റെയും വേദനയുടെയും ആഴം മാത്രം കൂടും.... പോകെപ്പോകെ കാണണമെന്ന ആർത്തിയുടെ തീയും അണയും... ഫോൺ ചെയ്യുമ്പോൾ കാൾ വെയ്റ്റിംഗ് എന്നു കണ്ടാൽ നെഞ്ചൊന്നു പിടയ്ക്കും.. മറ്റെങ്ങോട്ടോ പോകുന്നതായി ഹൃദയം മിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും... എന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടി ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ, മിടിപ്പുകൾ പോലുമടങ്ങും.. പിന്നെപ്പിന്നെ ഒരാകാംഷയുമില്ല... നിസ്സംഗമായി എന്നിലേക്കു ചുരുങ്ങൽ മാത്രം.... മറ്റുള്ളവർക്ക് നിസ്സാരമെന്ന് തോന്നുന്ന ചിലതിലാണ് ഞാൻ ജീവിക്കുന്നത് എന്നത് എനിക്കു മാത്രമറിയുന്ന രഹസ്യം .അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ തനിക്കു പ്രത്യേകിച്ചൊരു സ്ഥാനവും നല്കീട്ടില്ലന്നു തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ ,അവഗണിക്കപ്പെടുന്നു എന്നു തോന്നി തുടങ്ങിയപ്പോൾ അയാളെ വെറുക്കാൻ തുടങ്ങി .. ഒരു കാലത്തെ ഇഷ്ടത്തെ പല മടങ്ങായി വെറുക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ .. ഭൂമിയോളം താഴ്ന്നിരുന്ന ഞാൻ തലയിൽ ചവിട്ടി തിരിച്ചു കയറും.... ഒരൊറ്റ രാത്രികൊണ്ട്, വെറുപ്പിന്റെ ചെളിവെള്ളത്തിൽ ഞാൻ അവനെ മുക്കിപ്പിടിക്കും...അതിൽ കിടന്നയാൾ വാവിട്ടു കരയും . ഒരാളെ സ്നേഹിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോൾ നമ്മളറിയാതെ അഹങ്കരിക്കാറുണ്ട് ..എന്നെ ഏറെ മനസ്സിലാക്കിയതും ,സ്നേഹിച്ചതും അയാൾ മാത്രമാണെന്ന് .,..ചിലരുടെ കാര്യത്തിൽ അത് വെറും തെറ്റിദ്ധാരണ മാത്രമായിരുന്നു എന്ന് കാലം കാണിച്ചു തരും ..നമ്മളോളം നമ്മെ ചേർത്തുവെക്കുവാന് മറ്റാർക്കുമാകില്ലന്ന സത്യം വേദനയോടെ തിരിച്ചറിയും .. ഒരു കാലത്തെ ഇഷ്ടത്തെ പല മടങ്ങായി വെറുക്കാൻ തുടങ്ങും . വന്നുപോകുന്ന മനോവികാരങ്ങൾക്ക് ഒരു ചലച്ചിത്രത്തിലെ ഫ്രെയിമുകളുടെ വൈവിധ്യം വരും . വേദനയോടെ, നിരാശയോടെ കാത്തിരിപ്പുകൾക്കു വിരാമമിടും . വേദനകൾക്കു വൈവിധ്യമില്ല .ഒറ്റ വികാരത്തിന്റെ ആഴം.ദുരന്തത്തോടടുത്ത തീവ്രത... സ്നേഹിക്കപ്പെടുവാൻ അത്രയും കൊതിയാണല്ലോ എന്നും പെണ്ണുങ്ങൾക്ക്... എത്ര കിട്ടിയാലും വേണ്ടത്ര സ്നേഹം കിട്ടിയില്ലെന്ന തോന്നൽ... കാത്തിരിപ്പുകൾ അവസാനിപ്പിക്കുമ്പോഴാണ് ഒരു പ്രണയിനി യഥാർത്ഥത്തിൽ ജീവിക്കാൻ തുടങ്ങുന്നത്... ആർക്കു വേണ്ടിയും ഒന്നിനും വേണ്ടിയും കാത്തിരിക്കാതിരിക്കുക... അപ്പോൾളാണ് ഉള്ളിലെ സ്നേഹത്തെ സ്വയം അറിയാൻ തുടങ്ങുക . നനയാൻ കൊതിക്കുന്ന ഭൂമിയാവുന്നതിനെക്കാൾ നല്ലത് പെയ്തുതീരാത്ത മഴമേഘമാകുന്നതാണ്...😊

നിന്നെലേക്കെത്താൻ കുതിക്കുന്ന മനസ്സിനെ തളച്ചിടാൻ ശ്രമിക്കാറുണ്ട്.ചിലതൊക്കെ അങ്ങിനെയാണ്, അരുതെന്ന് എത്ര തോന്നിയാലും അതങ്ങുവളർന്നു ആഴത്തിൽ വേരിറങ്ങി കാണും പറിച്ചു മാറ്റാൻ ആവാത്തവിധം. ഞാനെന്നകണ്ണിയുടെ അവസാന ഇഴ പൊട്ടുന്നനാൾവരെ ഞാനിങ്ങനെവ്യഥാ ഇഴകോർക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കും. എന്നിലൂട െമാത്രമവസാനിക്കുന് നനിഗൂഢമായൊരു പ്രണയകവിതയില െഅവസാനവാക്കാണ് നീ എനിക്കിന്നു.  അവഗണനയുടെ തീച്ചൂളയേറ്റു പൊള്ളിയിട്ടും,  പിന്നെയും പിന്നെയും പടർന്നു കയറാൻ തുടിക്കുന്ന മനസ്സിനെ തളച്ചിടാൻ ശ്രമിച്ചു പരാജിതയായി ഭ്രാന്ത്മൂത്തു  പൊട്ടിക്കരയുമ്പോൾ ഉള്ളിലിരുന്നു എന്നെ നോക്കി  ആർത്തട്ടഹസിക്കും  നിന്നോടുള്ള എന്റെ പ്രണയമപ്പോൾ.

ജീവിതം മടുത്തു തുടങ്ങുമ്പോൾ, ഈ പോരാട്ടം അവസാനിക്കുന്നില്ലലോ എന്നു സങ്കടപ്പെടുമ്പോൾ, ഒറ്റക്കാണല്ലോ എന്നോർത്ത് ശ്വാസം മുട്ടുമ്പോൾ,  വെറുതെയൊരു യാത്ര പോകണം.. പിന്നിട്ട വഴികളിലൂടെ ഒരു യാത്ര..  ജീവിതം നിറയെ മുറിവുകളാണെന്നു തോന്നുമ്പോൾ  വീടിനോട് ചേർന്നുള്ള പാടവരമ്പത്തു അസ്തമയ സൂര്യനെ നോക്കി ഇരിക്കണം.. ഇടവഴികളിലൂടെ ഇലയനക്കാതെ നടക്കണം. സന്ധ്യാ നേരത്തു പാടവരമ്പിലൂടെ കയ്യിൽ ഒരുകറുത്ത  ബാഗും,  പിടിച്ചു നടന്നു വരുന്ന അച്ഛനെയും കാത്തു കുളക്കരയിൽ നിൽക്കുന്ന കൊച്ചു കുട്ടിയായി നിൽക്കണം..  ഒറ്റക്കാണെന്ന ചിന്ത കാർന്നു തിന്നുന്ന നേരം  വീടിന്റെ രണ്ടാം നിലയിലെ പഴയ പുസ്തകങ്ങളും പണ്ടുകാലത്തെ ഉപയോഗ ശൂന്യമായ  സാധനങ്ങളും വെറുതെ പരതികൊണ്ടിരിക്കണം. മുത്തച്ഛൻ മാർ മറന്നു പോയ വല്ല നിധി ശേഖരവും കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞാലോ എന്നോർത്ത് ഓരോ മുക്കും മൂലയും പരതണം..   മറക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും ഓർമ്മയുടെ അടിത്തട്ടിൽ മായാതെ കിടക്കുന്ന മുഖങ്ങൾ നിറം മങ്ങി തുടങ്ങിയ ആൽബംങ്ങളിൽ പരതി ഓരോന്നും ഓർത്തെടുക്കണം..  പ്രതിസന്ധികൾ ഒന്നിന് പുറകെ ഒന്നായിവലംവെച്ചു ശ്വാസം മുട്ടിക്കുമ്പോൾ,  അച്ഛൻ മരിച്ചപ്പോൾ ആ വലിയ വീട്ടിൽ മുപ്പത്തിമൂന്നാം വയസ്സിൽ ഒറ്റക്കായ അമ്മയെ  രാത്രികൾ പേടിപെടുthiyathum  നെഞ്ചിനകത്തു പെരുമ്പറ കൊട്ടിയ ദിനങ്ങളും, ഉറങ്ങാതെ ഇടനാഴികയിൽ വെറും നിലത്തു വിരിച്ച പായയിൽ റാന്തൽ വെളിച്ചത്തിൽ  അമ്മക്ക് കാവലിരിക്കുന്ന ഏട്ടൻ മാരെയും, ചേച്ചി മാരെയും ഉറക്കം തൂങ്ങുന്ന കണ്ണുകളോടെ നോക്കി ഇരുന്ന ആറാം ക്ലാസ്സുകാരി പെൺകുട്ടിയായി ഇടനാഴികയിൽ വല്ല ശബ്ദവും കേൾക്കുന്നുണ്ടോ എന്നു കാതോർത്തു,  അമ്മയുടെ മടിയിൽ തലവെച്ചുറങ്ങണം.. .  നൽകിയ സ്നേഹത്തിനോ ആൽമാര്ഥതക്കൊ അൽപ്പം പോലും പരിഗണന തിരികെ കിട്ടിയില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് ചങ്കു പൊട്ടുമ്പോൾ മൊബൈൽ സ്വിച്ച് ഓഫ്‌ ചെയ്യുകയോ വാട്സാപ്പ് ഡിലീറ്റ് ചെയ്യുകയോ, fb ഡീആക്ടീവ് ചെയ്യുകയോ ചെയ്തു  ഒറ്റക്കിരുന്നു  ഉറക്കെ ഉറക്കെ കരയണം .. എന്നിട്ടും ശാന്തമാകാത്ത മനസ്സെങ്കിൽ ഹെഡ് ഫോണും വെച്ചു പാട്ടു കേട്ടു കിടക്കണം   രാവിരുണ്ടിട്ടും വന്നു ചേരാത്ത നിദ്രാ ദേവിയോടും, ജീവിതത്തോടും  തളരാത്ത മനസ്സുമായി വീറോടെ വാശിയോടെ, തോൽക്കാനെനിക്ക്  മനസ്സില്ലെന്നു വിളിച്ചു പറയണം..  ഇനിയും എത്തിപ്പെടാത്ത അയാൾക്കുവേണ്ടി ഇന്നും കാത്തിരിപ്പാണെല്ലോ എന്നോർത്ത്  സ്വയം വിഡ്ഢിചിരി ചിരിക്കണം , എന്നെങ്കിലും എന്നെ തേടി അയാൾ വരുമെന്ന് സ്വയം സമാധാനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, വേദനിക്കുന്ന മനസ്സുകൊണ്ടല്ലാതെ എന്നെങ്കിലും മധുരംകൊണ്ട് പൊട്ടിക്കരയുന്നൊരു ദിനം വരുന്നത് സ്വപ്നം കണ്ടുറങ്ങണം..   അതിരാവിലെയുണർന്നു വറ്റിവരണ്ട കണ്ണുനീർ തടങ്ങളെ തടവി മടുപ്പിക്കുന്ന രാവിലകളെ എതിരേറ്റു മനോഹരമായൊരു ചിരിയും ഫിറ്റ് ചെയ്തു വീണ്ടും കാലചക്രം തിരിക്കണം..

ചില തോന്നലുകൾ

എത്ര കഴുകി തുടച്ചിട്ടും പിന്നെയും പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു ചില പാടുകള്‍ കൂട്ടില്‍  കിളി പറന്നകന്നിട്ടും  മായാത്ത   ഗന്ധം   പോലെ !ഞാൻ നിന്നെയും നീ എന്നെയും സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന  തോന്നലുകൾ,ആ തോന്നലുകൾ നിലനിൽക്കുമ്പോൾ മാത്രമല്ലെ ബന്ധങ്ങൾ എന്നും ഊഷ്മളമായി നിലനിലനില്ക്കുന്നത് ..ആ തോന്നലുകൾ ഇല്ലാതാകുമ്പോൾ ബന്ധങ്ങളും അറ്റുപോകുന്നു..നീ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നുവോ ? പലവട്ടം ഒരു ഉളുപ്പും നാണവും ഇല്ലാതെ  എത്രയോ വട്ടം ചോദിച്ചു തുരുബെടുത്ത വാചകം എന്നത്തെയും  നിന്റെ മറുപടി ഒന്നായിരുന്നു  ...ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നത് ഞാൻ പറഞ്ഞു അറിയിച്ചിട്ട് വേണോ നിനക്കതറിയുവാൻ!!!!..എല്ലാം വെറും തോന്നലുകൾ അതല്ലെ ശെരിക്കും പ്രണയം .മൌനം തീര്‍ത്ത ദൂരങ്ങള്‍ക്കും അപ്പുറംഞാൻ  ചോദിച്ച ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങള്‍

മറുപടികളില്ലാതെ ഞാൻ എന്നിലേക്ക്  തന്നെ   മടങ്ങുന്നു ...

പ്രണയം വാക്കുകളില്ലാതെ....ശബ്ദങ്ങളില്ലാതെ ...എന്നില്‍ ജനിച്ചു മരിക്കുന്നു ..

ബന്ധങ്ങള്‍ ബന്ധനങ്ങളായി മാറുമ്പോള്‍

നിന്നോടുള്ള എന്റെ പ്രണയം ചുവരില്‍  പകര്‍ത്തുവാന്‍ കഴിയാത്ത

ഒരു   നിറക്കൂട്ട്‌ മാത്രമായി  അവശേഷിക്കുന്നു!!



ആരാണെനിക്ക് നീ ? ഓര്‍ക്കുകില്‍ ആരോ! എന്തോ ! ആരാകിലെന്താ നമ്മള്‍ അകലാന്‍ അടുത്തവര്‍ .. മുന്നിലായ്  മറഞ്ഞോര്‍ക്ക്  പിന്നാലെ  പോകേണ്ടവര്‍ 

നമ്മൾ രണ്ടു പുഴകളായി തന്നെ ഇനിയും ഒഴുകും

 ജീവിതം  എങ്ങോട്ടാണ് പോകുന്നത്  എനിക്ക്  പോലും അറിയാത്ത വഴികളിലൂടെ  അതെന്നയും കൊണ്ടു പായുന്നു .കുത്തി ഒലിച്ചു പോകുന്ന മലവെള്ളപ്പാച്ചില്‍ പോലെ, തീരതടുക്കാൻ  നേരം പിന്നെയും ശക്തമായച്ചുഴിയിലേക്ക് വലിച്ചടിപ്പിക്കുന്ന കുത്തോഴുക്ക്  പോലെ .
പൊരുത്തകെടുകളുടെയം  ആകെ തുകയാണ് ജീവിതം.സന്ധി ചെയ്തു സമരസപെടാത്ത ,അതിനിഷ്ടപെടാത്ത ഞാന്‍  സന്ധിചെയ്തു ജീവിത വിജയം നേടാന്‍ ഉള്ള വിദ്യ ഉപദേശിക്കുന്നു  .എന്തൊരു വിരോധാഭാസം  ? .എവിടേയോ കാലം തെറ്റി പെയുന്ന ഒരു മഴയുണ്ട് അതിന്റെ താളമുണ്ട്,ആ താളം എന്നെ നിന്റെ വഴിയില്‍ നിന്നും വേര്‍പ്പിരിചിരിക്കുന്നു .നല്ലതിനയിരിക്കാം അല്ലെങ്കില്‍ എല്ലാ കൈ വഴികളും സമുദ്രത്തില്‍ ചെന്ന് ചേരുന്നു എന്ന് പറയുന്നത് പോലെ എല്ലാ വഴികളും ഒരിക്കല്‍ ഒന്ന് ചെരുംയിരിക്കും. .ആ അറ്റം വരെ നടന്നെത്താന്‍ വിധി അനുവദിച്ചാല്‍ അന്ന് നിനക്കന്റെ കാല്‍പ്പാടുകള്‍ പിന്തുടരാം,അല്ലെങ്കില്‍ ഞാനുപെക്ഷിച്ച സമരസപ്പെടലിന്റെ തന്ത്രവുമായി ജീവിക്കാം.ഒന്നുണ്ട് എനിക്ക് നിന്നോട് പറയാന്‍ അവസാനം എന്നെങ്കിലും തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള്‍ നഷ്ടങ്ങലയിരുന്നു അധികം എന്ന് തോന്നരുത് . ശത്രുവിനോട് പോലും സ്നേഹത്തോടെ പെരുമാരുന്നവന്റെ നാമം തങ്ക ലിപികളില്‍ എഴുതപെടും എന്നല്ലേ പുരാണം പറയുന്നത് .എനിക്കാരോടും വാശിയില്ല.വെറുപ്പില്ല. ..നമ്മൾ രണ്ടു പുഴകളായി തന്നെ ഇനിയും ഒഴുകും